saya ade satu kesah yang sedey bagi saya...huhu....
kesah ini bukanlah sedey sangat tapi sedey la jugak...hehehe
dan kesah ini baru je berlaku siang tadi...
al kisahnya begini, semalam di sebabkan perasaan yang terexcited yang teramat sangat nak masuk kelas anatomy, saya sampai terlupa nak simpan semua barang2 saya dengan proper ke dalam beg saya yang besar tapi kosong yang hanya berat disebabkan udara di dalamnya...( dah2 jangan nak mengarut )...:D...lalu di sebabkan kecuaian saya itu, saya tertinggallah pencil case saya yang tersayang..huhu...
dah sampai rumah, opss i mean asrama mara...still xperasan lagi kehilangan si dia...( kalaulah pencil case tu ada sifat, conferm dia dah sedey gile sebab tuan die lansung xingat kat die...hehehe...bile yang saya terperasan yang saya tertinggal si dia?
saya hanya perasaan ketiadaan si dia apabila saya selongkar beg saya yang oren itu mencarinya...kening saya terangkat..."ke mana le pencil case ni...hitam sangat ke sampai aku xnampak ni..ish2...da la dah lewat nk pegi kelas mengaji ni...potong stim, btoi!" sempat lagi saya membebel...cari punyer cari still xjumpe..."SAH! konferm aku tertinggal kat lecture ni tadi...uishhh...kacau2..."
kenapa saya berasa bimbang? xkan lah kerana pencil case pun bley tension....sebenarnya saya tension sebab kad pelajar saya ada dalam pencil case tu...on da way peghi mengaji tu duk asyik terfikir je pasal pencil case tu..huhu...xtenang hati...( tapi waktu kelas tu, terlupa sekejap masalah 'dunia' tu kejap sebab ustazah tu best - thumbs up - )
tapi balik2 ingat balik...xhabes2 doa harap2 ade org jumpe n simpan n wat announcement...huhu...sampai masuk dalam mimpi..hahaha...kelakar kan...pasal pencil case hilang pun bley masuk mimpi...ni baru pencil case, xthu la mende lain yang hilang masuk ape..kah3..
pagi2 nya saya bangun saya berazam nak cari jugak pencil case saya....sampai2 je kat lecture hall saya usha2 r dak ni, ade sesape nampak pencil case yang hitam lepas lecture semalam...dan rezeki saya kot "Tk, semalam saya ade nampak satu pencil case ni, pak cik arab tu kot yang amik"...terima kaseh ye Fatin Atiqah for your information, kalau xthu le kat mane..
tunggu punya lah tunggu pak cik tapi xnampak pon batang hidung die...last2 saya pegi bertanya kat secretary kat luar lecture hall pasal saya tertinggal pencil case semalam, die cakap " you go to sixth floor and meet Sir Muhammad Abdul Hamid or Miss Warda, they are the person who are responsible for missing things"....apabila die cakap macam tu, saya agak tidak percaya..."takkanlah hilang pencil case kene refer kat jabatan hilang barang.." sekali lagi dahi saya berkerut...huhu...
usaha saya tidak berhenti di situ sahaja...apabila saya ternampak je pak cik yang jaga lecture hall kami, saya terus peghi tanye die ade x die nampak pencil case semalam...die dengan muka yang mengantuk mengangkat jari nya wat macam jemput2 ( simbol 'istanna' or one minute )....pastu professor masuk, xsempat ape2...dan pak cik macam dah terlupa kowt...huhu...
after lecture, saya ade tanye Kifok yang duduk tepi saya mase lecture semalam pasal mende yang same, namun malangnya " Sorry, xperasan la semalam..."....kecewanya hati kecilku ini...
dalam mood yang membara lagi...saya sekali lagi bertanya kat pak cik tadi...dan sekali lagi, tanpa berkata ape2 dia menggunakan bahasa tangannya...last2 dia bawak perempuan yang mula2 tadi yang cakap kat saya supaya pergi jumpe si polan bin si polan kat tingkat 6...sekali lagi dia ulang arahan yang sama...kali ini saya percaya je cakap kat die...
so, di temani oleh Asilah...saya pergi le memanjat tangga yang tinggi samapi semput sebab nak pencil case itu...sampai2, si manager ( lelaki yang perempuan tadi suruh jumpe ) tak de...tapi die ade dalam bangunan yang sama tapi waktu tu dia xde kat tempat die...itu yang saya faham apa yang secretary die cube sampaikan...kenapa sampai perlu jumpe manager ni??? jangan salah faham...menurut secretarynya, pencil case saya ade tapi dalam almari dan almari tu di kunci dan masalahnya, kunci tu ade kat si manager tu..huhu...leteh je saya panjat tangga...die suruh saya datang balik lepas kelas...ok2...pencil case nyer pasal sanggup saya datang...huhu...
lepas je praktikal sekali lagi saya pergi ke tingkat 6 bukan lagi dengan memanjat namun dengan menaiki lif ( ni first time tau naik lif kat university baru ni...hihi)...Alhamdulillah, si manager tu ade...dapat la saya alik pencil case saya itu selepas secretary die membuat report ( kelakar lak rasa, pencil case nyer case pon nak kene report...lantaklah, tu keje die nak wat cam ne...)....lega akhirnya...
namun...
saya baru perasan yang pencil case saya dah jadi kurus...why???
check2, beberapa item dah hilang , mechanical pencil kesayangan saya turut hilang...huhu...kuang asam!!! sape le yang mencurik ni...macam budak2 sekolah rendah curik barang2 macam ni...xmatured lansung...pen oren n kuning saya turut di kebas...
SEDEY!!!
( ini lah yang part sedey tu )
huhuhu..
pengajaran: jangan le tertinggal ape2 barang pas ni aka jangan cuai ( mujur xde duit dalam tu kalau x, bye2 le jawabnya )
kesah ini bukanlah sedey sangat tapi sedey la jugak...hehehe
dan kesah ini baru je berlaku siang tadi...
al kisahnya begini, semalam di sebabkan perasaan yang terexcited yang teramat sangat nak masuk kelas anatomy, saya sampai terlupa nak simpan semua barang2 saya dengan proper ke dalam beg saya yang besar tapi kosong yang hanya berat disebabkan udara di dalamnya...( dah2 jangan nak mengarut )...:D...lalu di sebabkan kecuaian saya itu, saya tertinggallah pencil case saya yang tersayang..huhu...
dah sampai rumah, opss i mean asrama mara...still xperasan lagi kehilangan si dia...( kalaulah pencil case tu ada sifat, conferm dia dah sedey gile sebab tuan die lansung xingat kat die...hehehe...bile yang saya terperasan yang saya tertinggal si dia?
saya hanya perasaan ketiadaan si dia apabila saya selongkar beg saya yang oren itu mencarinya...kening saya terangkat..."ke mana le pencil case ni...hitam sangat ke sampai aku xnampak ni..ish2...da la dah lewat nk pegi kelas mengaji ni...potong stim, btoi!" sempat lagi saya membebel...cari punyer cari still xjumpe..."SAH! konferm aku tertinggal kat lecture ni tadi...uishhh...kacau2..."
kenapa saya berasa bimbang? xkan lah kerana pencil case pun bley tension....sebenarnya saya tension sebab kad pelajar saya ada dalam pencil case tu...on da way peghi mengaji tu duk asyik terfikir je pasal pencil case tu..huhu...xtenang hati...( tapi waktu kelas tu, terlupa sekejap masalah 'dunia' tu kejap sebab ustazah tu best - thumbs up - )
tapi balik2 ingat balik...xhabes2 doa harap2 ade org jumpe n simpan n wat announcement...huhu...sampai masuk dalam mimpi..hahaha...kelakar kan...pasal pencil case hilang pun bley masuk mimpi...ni baru pencil case, xthu la mende lain yang hilang masuk ape..kah3..
pagi2 nya saya bangun saya berazam nak cari jugak pencil case saya....sampai2 je kat lecture hall saya usha2 r dak ni, ade sesape nampak pencil case yang hitam lepas lecture semalam...dan rezeki saya kot "Tk, semalam saya ade nampak satu pencil case ni, pak cik arab tu kot yang amik"...terima kaseh ye Fatin Atiqah for your information, kalau xthu le kat mane..
tunggu punya lah tunggu pak cik tapi xnampak pon batang hidung die...last2 saya pegi bertanya kat secretary kat luar lecture hall pasal saya tertinggal pencil case semalam, die cakap " you go to sixth floor and meet Sir Muhammad Abdul Hamid or Miss Warda, they are the person who are responsible for missing things"....apabila die cakap macam tu, saya agak tidak percaya..."takkanlah hilang pencil case kene refer kat jabatan hilang barang.." sekali lagi dahi saya berkerut...huhu...
usaha saya tidak berhenti di situ sahaja...apabila saya ternampak je pak cik yang jaga lecture hall kami, saya terus peghi tanye die ade x die nampak pencil case semalam...die dengan muka yang mengantuk mengangkat jari nya wat macam jemput2 ( simbol 'istanna' or one minute )....pastu professor masuk, xsempat ape2...dan pak cik macam dah terlupa kowt...huhu...
after lecture, saya ade tanye Kifok yang duduk tepi saya mase lecture semalam pasal mende yang same, namun malangnya " Sorry, xperasan la semalam..."....kecewanya hati kecilku ini...
dalam mood yang membara lagi...saya sekali lagi bertanya kat pak cik tadi...dan sekali lagi, tanpa berkata ape2 dia menggunakan bahasa tangannya...last2 dia bawak perempuan yang mula2 tadi yang cakap kat saya supaya pergi jumpe si polan bin si polan kat tingkat 6...sekali lagi dia ulang arahan yang sama...kali ini saya percaya je cakap kat die...
so, di temani oleh Asilah...saya pergi le memanjat tangga yang tinggi samapi semput sebab nak pencil case itu...sampai2, si manager ( lelaki yang perempuan tadi suruh jumpe ) tak de...tapi die ade dalam bangunan yang sama tapi waktu tu dia xde kat tempat die...itu yang saya faham apa yang secretary die cube sampaikan...kenapa sampai perlu jumpe manager ni??? jangan salah faham...menurut secretarynya, pencil case saya ade tapi dalam almari dan almari tu di kunci dan masalahnya, kunci tu ade kat si manager tu..huhu...leteh je saya panjat tangga...die suruh saya datang balik lepas kelas...ok2...pencil case nyer pasal sanggup saya datang...huhu...
lepas je praktikal sekali lagi saya pergi ke tingkat 6 bukan lagi dengan memanjat namun dengan menaiki lif ( ni first time tau naik lif kat university baru ni...hihi)...Alhamdulillah, si manager tu ade...dapat la saya alik pencil case saya itu selepas secretary die membuat report ( kelakar lak rasa, pencil case nyer case pon nak kene report...lantaklah, tu keje die nak wat cam ne...)....lega akhirnya...
namun...
saya baru perasan yang pencil case saya dah jadi kurus...why???
check2, beberapa item dah hilang , mechanical pencil kesayangan saya turut hilang...huhu...kuang asam!!! sape le yang mencurik ni...macam budak2 sekolah rendah curik barang2 macam ni...xmatured lansung...pen oren n kuning saya turut di kebas...
SEDEY!!!
( ini lah yang part sedey tu )
huhuhu..
pengajaran: jangan le tertinggal ape2 barang pas ni aka jangan cuai ( mujur xde duit dalam tu kalau x, bye2 le jawabnya )
2 comments:
kesian ieka..pensel case punye pasal banyak btol halangan dan cabaran..hehe:D
haha...thanx yan sebab kesian kat aku...huhu
Post a Comment