sedutan seterusnya

esok harinya selepas berjaya menghabiskan 10 jam dalam tramco. kami hadapi satu lagi masalah. siapa yang nak hantar kami ke airport?

si Fathi cuba untuk calling2 orang cairo, ustaz2, tye2

ade kereta x nak hantar kitorang ke airport.

mule2 tu ade. pastu fathui ckap yang kereta penuh pulak sebab, masa tu semua kereta digunakan tuk mengangkut makanan sebab akan berlaku catiuan makanan.

masalah lagi...memang malang btol nasib kami kan.

Fathi cuba tuk negotiate ngan pak cik tramco tu nak suruh die hantar kami. die tak nak tapi dia akan cuba tyekan kawan2 die. tapi kalau dah jodoh nngan pak cik tu, nak wat cam ne. lepas die tye2. xde sorang pon yang berani nak pegi airport. pujuk punya pujuk. pak cik rela tapi biase lah duit la. die sanggup hantar kami dengan byaran yang agak...you know what i mean. harga biarlah rahsia. kami desperate sangat. terima je lah. xkan melengok kat situ je. so, berlalulah kami meninggalkan perkarang tempat2 tramco itu dengan hati yang gembira plus sayu sebab duit melayang. haha.

sesampaiinye kat airport kami terkejut tengok ramai GILER yang stranded. yang baru sampai xleh keluar, yang nak balik xleh balik. huhu.

mereka dah macam berkampung kat airpost cairo tu.

so, cepat2 kami tengok kitorang nyer flight, naseb baek on time.

alhamdulillah.

perut dah stat bunyi. dari semalam xmakan, hanya pagi semalam makan siket sebab nervous sangat.

kami cuba usha3 fast food tapi memang bala naseb malang, smua kedai tutup.

WHAT!! kenapa semua tutup ni. habes orang yang stranded dalam airport ni makan ap dua tiga hari ni?? kesiannye.

fathi memang penyelamat kami. die dah suruh kawan die bawak makanan. syukur.

tapi jangan imagine batotis ke, firah banih ke..dalam mimpi je nak makan tu semua. yang kami dapat makan apa yang kawan fathi bawak hanyalah chipsy smata2.

tapi kami tetap bersyukur sebab dapat jugak mkanan walaupun dalam keadaan darurat.

kami memang sangat berterima kasih kepada FATHI yang sangat bersusah payah kerana kami. xpasal2 die terlibat sekali.

dapat lihat beza antara musyrif alex n cairo.hihi

kepada Fathi: terima kasih banyak2. kalau ko xde, xthu la kami ni macam mane. walaupun kite saling xkenal satu sama lain, tapi ko tetap ikhlas n sanggup bantu kami. sebab kami duit ko turut melayang sekali. maaf ye. nanti kalau ade rezeki n umur panjang, kita berjumpa lagi, nanti kami belanja makan. (turunlah alex, hihi).

akhirnya kami dapat jugak melarikan diri aka pergi melancong ke turki walaupun banyak ranjaunya. walaupun flight delay selama 3 jam.

dah suratan takdir kami begini.

disebalik segala naseb2 malang kami, still ade harapan. alhamdulillah.